The Beach

Waar waren we gebleven? Met de boot richting Phu Quoc! Een twee en een halfuur later stonden we dan op het eiland met het weer niets goeds voorspellend. Wederom planloos dus we vroegen aan de opdringerige taxichauffeurs waar we cheap hostels aan het strand konden krijgen. Ze spreken overigens slecht Engels hier dus de beste manier is je gewoon mee laten voeren. Na een kwartier rijden en het ene resort met bounty strand na het andere gezien te hebben, daalden we af naar een bungalow resort. Een zowel letterlijk als figuurlijk warm onthaal kwam ons tegemoet. Gevoelstemperatuur 37 graden en een hete zon aan een strakke blauwe lucht deed ons inzien dat we een hele goede keuze hadden gemaakt om naar dit idillische eiland te gaan.

De eerste dag was het een stranddag maar na een half uurtje in half zon en half bewolking te hebben gelegen, kwamen we erachter dat goed insmeren geen overbodige luxe is. De Nederlandse manier van insmeren met factoortje 30 is zwaar onvoldoende. Onder het motto "Mooi rood is niet lelijk!" hebben we toch maar waterproof zonnebrandcrème factor 50 aangeschaft diezelfde dag zodat we ons konden voorbereiden op een aantal activiteiten.

Al eerder schreef ik in mijn blog dat scooters hier vervoersmiddel no. 1 is. Zodoende dat we na een aantal tips van de eigenaar van de bungalows een scooter huurden en we ten noorden zijn vertrokken om het eiland te bezichtigen. Misschien dat motorcrossen een betere benaming is voor wat we aan het doen waren want de paden bestonden voornamelijk uit kuilen, keien en klei. We zijn met de scooter richting het noorden gegaan waar we wat meer wilden zien van de lokale bevolking. In de resorts merkten we immers dat er een verschil is tussen de mensen die daar werken en de lokale bevolking buiten het resort. Op de scooter reden we langs de zee waar we al snel zagen dat visserij de voornaamste inkomstenbron was wat zowel ter land als ter zee terug te zien was. Ook hierbij geldt dat alles bruikbaar is en gehele landschappen gereserveerd waren voor het "zonnen/drogen" van schelpdieren en kleine visjes. Wel is alles hier erg primitief en heb ik soms m'n ernstige twijfels bij de hygiëne. Toch is het speciaal om te zien hoe creatief deze mensen kunnen zijn en vooral ook hoe krachtig ze zijn. Wat mij verwonderde is dat deze mensen geen van allen smetvrees, burn-outs noch obesitas/anorexia kennen. Ondanks dit primitieve en harde leven lijken ze gelukkig wat mij in ieder geval een ander kijk op het leven heeft gegeven. De lokale bevolking is daarnaast super vriendelijk. Zo leggen ze hun werkzaamheden neer om naar je te zwaaien of nodigen ze je uit om mee te eten/drinken. Het enige Engels wat ze overigens kennen is "whats your name" en "hello how are you" dus er is zeker sprake van een taalbarrière maar daar zitten zij allerminst mee.

 Op de terugweg zijn we met de scooter door een crappy pad langs de jungle gereden. Het leek alsof we in een scene van Texas Chainsaw Masacre waren beland. Na herhaaldelijk gevraagd te hebben aan Tim of de remmen soms bleven hangen of dat de scooter een v-snaar heeft die mogelijkerwijs kapot was, besefte ik dat dit cirkelzaaggeluid uit de jungle kwam. Ik zal proberen het geluid toe te voegen in de foto's die ik onderaan het verhaal toevoeg. Dit geluid is in ieder geval rijp voor het 'Q-music geluid'!

De dag erop zijn we een snorkeltrip gaan maken. Voor diegenen die mij goed kennen, moeten weten dat dit een behoorlijk grote stap is aangezien ik nogal wat vreesjes heb voor diepere wateren. Toch ging mij dit behoorlijk goed af wat we mooi hebben weten vast te leggen met onze onderwatercamera. Ook stond vissen op het menu maar hier ben ik - mede door mijn ongeduld - talentloos in gebleken. Tim daarentgen heeft als een echte man voor drie vissen gezorgd die we daarna gezamenlijk op de boot opgepeuzeld hebben.

Het laatste wat op het programma stond was het beklimmen van de waterval. Met z'n tweetjes zijn we tot bovenaan geklommen waar we vervolgens verrast werden door een regenbui met als gevolg dat de trip naar beneden drie keer zo zwaar werd aangezien de rotsen nat werden en dus ook gelijk spekglad. Vallen was dan ook een logisch gevolg waarbij ik dacht slim te zijn om me aan de dichts bijzijnde plant vast te klampen. Helaas zat deze vol met een soort dorens die zich in handen en polsen boorden....

Eind goed al goed en na doorweekt aan te komen bij ons bungaloowtje zijn we maar weer een plan gaan maken voor het vervolg van de reis. Da Lat stond hoog op het lijstje bij Tim dus hebben we gekeken hoe we daar het "snelst" konden geraken. De reis moest helaas over Ho Chi Minh City wat inhield dat we 24u onderweg zouden zijn.. Het besef kwam al snel dat we van de laatste uurtjes op dit eiland moesten genieten dus hebben we ons heerlijk laten masseren aan het strand in de hoop dat dit de lange bus- en bootreis zou doen verzachten.

Ondertussen zijn we aangekomen in Da Lat waar we bij een Amerikaanse bakker om de hoek van ons nog reeds gesloten hostel bij aan het komen zijn van onze reis :-)

Voor foto's check onderstaande link!: https://db.tt/i3UkYuEC