maandag 16 december 2013

B-day

Alweer december...Vietnam hebben we verlaten per vliegtuig omdat er zoveel horror verhalen de ronde gingen over de bustrip tussen Vietnam en Laos. Zodoende dat we een uur later in Vientiane stonden wat heerlijk voelde. Dit land is een stuk gemoederlijker, het verkeer is enigszins westers en ze hebben een Franse keuken.

Omdat mijn verjaardag op de 7de valt, hebben we het plannetje gemaakt om dan in Luang Prabang te zijn. Geografisch hebben we daardoor het een en ander moeten overslaan in verband met de tijd die we nog over hebben maar de toeristische route leidde ons hoe dan ook richting het noorden. De volgende stap was dan ook Vang Vieng wat voor vele bekend staat als party place, tuben en (ver)dronken toeristen.
De regering heeft maatregelen getroffen zoals het aanscherpen van de tube regels en het instellen van een avondklok waardoor veel problemen mijns inziens verholpen zijn.

Wat tuben is? Ge pakt unne rubberen band, gooit die in de rivier en ge gaat in het gat zitten. Simpel als wat. De bedoeling is dat je langs een aantal barretjes dobbert, daar lekker socialized onder het genot van een hapje en drankje en dan weer de rivier verder afdrijft. Gaaf concept en ondanks alle negatieve verhalen vonden wij dit een geslaagde dag. Zeker gezien het mooie weer was dit een super ervaring, maar mocht je zelf ooit overwegen dit te gaan doen: ga niet tuben wanneer het donker is!
We zijn wat langer gebleven in Vang Vieng omdat het een schattig en gezellig dorpje is waar veel te doen is. Zodoende hebben we daar ook bergen beklommen en grotten bezichtigd welke een mooi aantal foto's hebben opgeleverd.

Vlak voor mijn b-day zijn we naar Luang Prabang afgereisd per bus.  Dit stadje is eigenlijk een groot, luxe dorp uitgebreid met grote bungalows voor toeristen wat ik enigszins een beetje jammer vind omdat het zo 'nep' aanvoelde. Elke avond hadden ze dan ook een reusachtige markt voor de toeristen waar ze van alles verkochten. Het is zeer gebruikelijk om af te dingen, want zo gaan de zaken hier. Als je niet onderhandelt dan betaal je drie keer de hoofdprijs.
Op mijn verjaardag hebben we een trip geboekt naar de plaatselijke watervallen waar we rondgewandeld hebben met olifanten. Daar waar ik een beetje bang was dat de olifanten in slechte conditie zouden verkeren, werd deze angst bij aankomst meteen weggenomen. Door het voorkomen van deze reusachachtige dieren, wil je niets liever dan ze aaien wat op zijn beurt perfect samen gaat met het voeren van bananen. Omdat elke toerist dit doet, geloof ik graag dat de olifanten blij waren ons te zien. Wel typisch voor een stadsmeisje als ik om de bananen te willen schillen terwijl de olifant meer interesse had in de tros bananen en deze dan ook in een keer veroberde met stronk, schil en al...
Uiteindelijk mochten we zelf op de rug zitten om een wandeling te maken en vervolgens ook zwemmen met deze olifanten. Voor hen was het een spel om zo diep mogelijk te duiken. Een enkele keer kwam het in me op dat ze het leuk vonden om ons eraf te krijgen. Persoonlijk had ik nooit gedacht dat een olifant z'n adem in kon houden en onder water kon zwemmen maar dat zal wel aan mijn onwetendheid liggen :-)

Mijn verjaardag hebben we die avond afgesloten in een gezellig barretje waar ze braadworst een stampot serveerde. Nooit geweten dat Nederlands voedsel zo lekker kan smaken na een maand lang rijst en noodles!

Check de gave foto's via:https://db.tt/emTMrOD9

maandag 9 december 2013

Avatar

Hoi An was een schattig, romantisch plaatsje wat eigenlijk alleen bekend staat om de kleding die ze er maken. Diegene die nu een gevoel van medelijden krijgen voor Tim; no worries. Uiteindelijk liepen we beiden kledingzaak in en schoenenzaak uit in volle verbazing hoe dit stadje teert op toeristen zoals wij. Ze maken hier alles handmatig en voor een zeer goedkoop prijsje! Dus onszelf goed verwend na het harde werken van de afgelopen dagen ;-)
Na de zeer gevaarlijke rit van Na Thrang naar Hoi An hebben we besloten om een beetje vals te spelen door het vliegtuig te pakken naar de hoofdstad van Vietnam Hanoi. Deze interne vlucht leverde ons én meer tijd én meer comfort op. Één uur later stonden we dan ook met beide beentjes in het relatief koude noorden.
We zitten ongeveer een week voordat ons visum afloopt in Vietnam. Een tweetal punten stonden op onze bucketlist. Een daarvan was een motortocht maken op een échte motor (en dus geen opgevoerde scooter zoals iedereen hier rijdt) en we wilden Ha Long Bay nog zien.
Die twee leken elkaar allerminst uit te sluiten zodoende dat we een motor hebben gehuurd voor een kleine week om naar het eiland Cat Ba af te reizen.
Het punt is dat je in Vietnam overladen wordt door de plaatselijke bewoners die je een scooter willen verhuren en geen motor. Ook hebben ze de grootste twijfels over de route die we wilden afleggen. Zo vertikten enkele verhuurders om ons van een fatsoenlijke motor te voorzien en vonden ze dat we allebei een scooter moesten huren. Dit maakte mij een  beetje onzeker maar Tim maakte een goede deal met de plaatselijke garage om de hoek van ons hostel. Al mijn twijfels werden weggenomen op het moment dat we met een spiksplinter nieuwe suzuki motor richting het eiland gingen en zagen dat de bergen zeer geschikt zijn voor gave motortochten en het zonnetje het beeldschone landschap blootlegde.
Cat Ba is een bekend eiland voor de backpackers aangezien je vanuit hier gemakkelijk een tour kunt boeken naar Ha Long Bay. Wij schreven ons ook in voor een tour en kwamen zo op een boot terecht waarvan tweederde bestond uit Nederlandse backpackers! Zo hebben we al zingend en gitaarspelend door de Bay gevaren. Tegen de middag mochten we zelf kayaken en zwemmen in de azuurblauwe zee wat een supergave ervaring was. Een goede vergelijking met hoe de natuur eruit ziet, is met de film Avatar. De baai bestaat uit losstaande, langwerpige rotsen die enigszins misplaatst lijken te staan in de rustige zee. De zee lijkt op zichzelf weer meer op een groot meer, maar het is zo extreem zout dat je er moeiteloos in blijft dobberen. We hebben geprobeerd om met de camera het landschap te fotograferen maar het is enorm lastig om de sfeer vast te leggen. Check de foto's zelf maar zou ik zeggen!
Na gedaan te hebben wat we wilden doen op het eiland, besloten we aan de terugreis te beginnen richting Hanoi aangezien we nog drie dagen hadden om het land uit te komen.
Deze terugreis verliep niet helemaal zoals gepland. Zo wilden we liever de snelwegen mijden aangezien dit, buiten het feit dat ze saai zijn, vooral ook gevaarlijk is. Echter al snel misleidde de GPS ons waardoor we hoog in de bergen rechtsomkeer moesten maken. Omdat het binnen een uur donker zou worden, we koud en nat werden door het weer, besloten we om helemaal terug te rijden naar waar de ferry ons op het vaste land had afgezet. Dus maar opzoek gegaan naar een hotel. Het frapante is dat hotels vaak goedkoper zijn dan hostels en meer luxe bieden. Beetje jammer voor de backpackervaring maar de hete grote douche maakte de discussie niet noemenswaardig :-)
De volgende dag besloten we ondanks alle waarschuwingen in om toch de snelweg te nemen die ons rechtstreeks naar Hanoi zou leidden. Ook al hebben we de nodige ervaring met het verkeer en Tim goed motor kan rijden, zijn we beiden toch wel een aantal keren geschrokken van de dingen die om ons heen gebeurden. Zo hebben we twee dodelijke ongelukken gezien waarbij we bij de laatste zelfs langs het lijk af moesten rijden. Geen doek erover of iets, nee gewoon voor iedereen zichtbaar.. Een behoorlijke shock als je zelf zo kwetsbaar op de motor zit en beseft dat dit ook ons zou kunnen overkomen...
Eenmaal terug in Hanoi zijn we nog twee daagjes in de stad gebleven totdat we onze spullen weer in moesten pakken om het vliegtuig te pakken naar onze volgende bestemming: Laos!

Foto:

https://db.tt/qZgdVq8u